Caprera

Caprera

Locatie: Italië (Sardinië Magdalena Archipel)
Soort dorp: tenten en hutten.
Geopend in: 1956.
Gesloten in: 2006/2007.

Een beetje geschiedenis: Het dorp werd geopend in 1955. Het is niet mediterraan, maar magisch.
Jacques Giovannoni, een Italiaans-Franse architect, diende namens de club "Village Magique" een verzoek in bij de burgemeester van La Maddalena, Pietro Ornano , voor een concessie, voor een hernieuwbare periode van twintig jaar, voor grond ten noorden van het eiland Caprera, genaamd "Dennenbos van Garibaldi" en "I Chiusi", om er met steun van het provinciaal toeristenbureau een dorp te stichten dat plaats biedt aan 300 mensen.

Dit verzoek veroorzaakte opschudding en bereikte de oren van generaal Ezio Garibaldi (kleinzoon van Giuseppe Garbaldi), zoals blijkt uit zijn brief van 27 april 1955 aan de burgemeester van La Maddalena,

 » In de kranten las ik het ongelooflijke nieuws dat we op het eiland Caprera een soort entertainmentdorp willen creëren om de massa's toeristen te verwelkomen, vooral in de zomer: allemaal voor de winst.
Ik zou u zeer dankbaar zijn, meneer de burgemeester, als u mij precieze informatie zou kunnen geven die mij zou garanderen of zoveel ontheiligingen op het voor Italianen heiligste eiland waar zijn of niet. Ik verzoek u mijn hartelijke dank te aanvaarden.
Generaal Ezio Garibaldi.

Het dorp opende in juni 1955, versierd met de kleuren van de Magische Dorpen. Aan het einde van hun verblijf gingen de dorpelingen uit elkaar en beloofden elkaar het jaar daarop weer te ontmoeten op het eiland met 132 baaien, vooral omdat er een project voor de uitbreiding van het dorp gepland stond. 

De fusie of overname van Magic Village door Club Méditerranée vond plaats aan het einde van de herfst van 1955.     

Het dorp werd voor het eerst aan de GMs voorgesteld in de Trident-uitgave van januari 1956 onder de titel "Club Island". De eerste drie jaar sliepen de GMs in tenten. Pas in 1959 arriveerden de eerste Polynesische hutten in het dorp. Het jaar daarop kreeg Caprera een compleet nieuw gezicht. 

Caprera is al lange tijd een van de sterdorpen van de club en heeft meerdere Oscars gewonnen voor het beste dorp van het jaar.

1957 Het paard en het zeil.

Caprera groeide uit tot een mekka voor watersporters. Waterskiën werd voor het eerst geprobeerd in 1956, maar de activiteit werd al snel stopgezet vanwege de harde wind. Duiken en zeilen zouden de reputatie van het dorp verder vestigen.

Een andere activiteit, deze keer op het land en onverwacht, ontstond in 1957. Dat jaar verwelkomde het dorp de eerste manege van de club. Deze werd opgezet op de grote weide achter het dennenbos.

Naast deze activiteiten worden er talloze excursies, bivakken en odysseeën aangeboden. Het dorp heeft ook een dependance in Cala Volpe.

Op 21 juli 1979 brak in de namiddag een deel van het dorp uit. 80 hutten werden getroffen. Bijna 300 GM's verloren alles.

Caprera sloot in 2007 haar deuren. De laatste twee jaar richtte het bedrijf zich uitsluitend op de Italiaanse markt.

De reis

Het eerste vertrek in de kleuren van de Club vond plaats vanaf Gare de Lyon in Parijs op de avond van 26 mei 1956 per speciale trein. Na een tussenstop in Rome stapten we op een boot naar Olbia, vervolgens in een auto en ten slotte in een caique. 

Het jaar daarop bood de Club GMs, tegen een meerprijs, de mogelijkheid aan om met de trein en het vliegtuig te reizen. Een speciale trein van Parijs naar Marseille, gevolgd door een watervliegtuig. Deze optie werd ook aangeboden aan GMs voor Corfu, Paleokatritsa en Cefalù. Het jaar daarop werd deze optie voor Caprera geschrapt. Corfu, Paleokatritsa en Cefalù werden per vliegtuig vanuit Parijs aangedaan.

Dorpshoofden

Gedurende de vijftig jaar dat het dorp bestaat, hebben veel mensen elkaar opgevolgd aan het roer.

Robert Metraux was de eerste van hen in 1956, Jean Balandjian, Pops, René' Hallemans, Avner, Czopp… Angelo Nuara sloot het dorp in 2006.

En vandaag.

Sinds 2007, toen het dorp sloot vanwege het niet verlengen van de concessie, is het terrein verlaten en wordt het niet langer onderhouden. De hutten storten in. De vegetatie eist haar rechten weer op. Beelden van wat er nog over is van het dorp circuleren op sociale media. Ze zijn triest om te zien.