Djerba (de Gelovigen)

Djerba de Gelovige

Locatie: Eiland Djerba (Tunesië)
Soort dorp: Tenten en hutten
Jaar van opening: 1954
Jaar van sluiting: 2012

Een beetje geschiedenis: Het begon allemaal in de zomer van 1953. Die zomer reisden twee Belgische gezanten, Milou JAHN en André DE BLOOS, gestuurd door Gérard BLITZ, langs de Middellandse Zeekust op zoek naar een plek om een ​​nieuw dorp te stichten. Op aanbeveling kwamen ze aan op Djerba en ontmoetten er een zekere Laris KINDYNIS, een Griek van het eiland. (Begin 20e eeuw had zich een grote Griekse gemeenschap op Djerba gevestigd. De sponzenhandel was toen op zijn hoogtepunt.) Al snel werd er contact gelegd, want ze werden allemaal gedreven door dezelfde passie: onderwatervissen.

In 1954 opende het Djerba-dorp met tenten van TRIGANO op het strand van Seghia. Omdat de zon alomtegenwoordig is op Djerba, vond de club een manier om wat schaduw te creëren door de tenten onder palmbladeren te plaatsen, leunend tegen de dadelpalmen. Slechts twee of drie permanente gebouwen, met respect voor de lokale architectuur, werden gebouwd en geïntegreerd in het decor (het restaurant, de bar, een kantoor en enkele toiletgebouwen).

We vertrekken naar Djerba voor 43.200 oude frank (te betalen in meerdere maandelijkse termijnen) en 3 weken. Speervissen en bivakkeren in caiques in de Golf van Gabès staan ​​op het programma; waterskiën is zeer beperkt vanwege de ongunstige omstandigheden. De wateren voor Djerba zijn helder en wemelen van de vis. Tandbaarzen en pijlstaartroggen worden er in overvloed gevangen. Er worden zelfs wedstrijden gehouden om te zien wie de grootste kan vangen; foto's van de vangsten illustreren de drietand.

Het eerste dorpshoofd van Djerba is Jean Pierre Becret. Hij wordt bijgestaan ​​door Jean Balandjian voor de animatie en Christian Papadimitriou, ook wel bekend als Christian Papa (barmanager). Dominique Lebourgois maakt ook deel uit van het animatieteam.

Vanwege spanningen in de industrie is het eerste seizoen ingekort. We willen de GM's en GO's niet in gevaar brengen.

Het dorp heropende in 1955. Polynesische hutten vervingen de tenten. Jean BALANDJIAN was het nieuwe dorpshoofd, Dominique LEBOURGEOIS was verantwoordelijk voor het entertainment en aan de bar zat een nieuwkomer met een mooie toekomst: Roger CAILLET.

Terwijl voor de andere dorpen van de Club destijds de trein en de boot werden gebruikt, verloopt de reis naar Djerba per vliegtuig. Gérard BLITZ was erin geslaagd om met Air France te onderhandelen over een verbinding met een tussenstop in Tunis (met een overstap). De DC 3 van Air Tunis (een dochteronderneming van Air France) landde drie keer per week op de basisbaan van Djerba, de rest van de reis werd per caique naar het dorp afgelegd.

Na vier jaar sluiting vanwege de Tunesische onafhankelijkheidsbeweging werd Djerba op 19 juni 1960 heropend, in een verkleinde versie met toestemming van de Tunesische autoriteiten. Laris Kindynis was het dorpshoofd gedurende het jaar van de heropening.

De naam La Fidèle zou een paar jaar later komen toen de club een paar kilometer verderop het tweede dorp Djerba stichtte. Djerba werd La Fidèle, als eerbetoon aan de trouwe GMs die er elk jaar terugkeerden, terwijl het nieuwe dorp de naam La Douce zou krijgen, verwijzend naar het milde klimaat van het Tunesische eiland.

1998 de transformatie van het dorp

In 1998 begonnen de werkzaamheden en werden de vertrouwde Polynesische hutten van La Fidèle, zonder toiletten of elektriciteit, opgeofferd en vervangen door permanente bungalows, die de vorm van hutten behielden, maar wel voorzien waren van voorzieningen en elektriciteit. Het project werd geleid door Thierry Fourniret.

In 2012, na de aanslagen in de Maghreb en de Arabische Lente, daalde het aantal toeristen sterk. Dit dwong een aantal touroperators en Club Méditerranée tot een krimp, zoals ze in jargon zeggen.
Djerba la Fidèle was een van de slachtoffers.

Vandaag

Tegenwoordig richt Club Med zich op Djerba la Douce, dat onlangs gerenoveerd is. Djerba la Fidèle ligt er verlaten bij.
Het lijkt erop!