Gérard BLITZ werd geboren op 28 februari 1912 in Antwerpen, België. Zijn vader, Maurice, was diamanthandelaar en zijn moeder had een schoonheidssalon. Ze woonden in een huis aan de Anselmostraat 4 in Antwerpen.
Als tiener volgde Gérard Blitz in de voetsporen van zijn vader Maurice door het vak van Cleaver te leren en regelmatig naar het zwembad te gaan, waar hij al snel een goede zwemmer werd. Zwemmen was een familiepassie. Gérard had een oom die ook Gérard heette. Deze laatste zou een medaille winnen op de Olympische Spelen van Antwerpen in 1920, het wereldrecord op de 400 meter rugslag in 1921 vestigen en vervolgens opnieuw een medaille behalen op de Olympische Spelen van Parijs in 1924 en Berlijn in 1936.
Gérard BLITZ trouwde voor het eerst in 1935 met Denise ( Denise LIBBECHT) . Uit dit huwelijk krijgt hij vier kinderen. Eén van hen, Hélène (Hélène PERRY-BLITZ), zal bij Club Méditerranée werken, de anderen zullen een ander pad bewandelen.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, sloot Gérard zich aan bij een Belgisch eliteregiment te paard. Hij werd gearresteerd in Antwerpen, maar vrijgelaten dankzij de connecties die hij had opgebouwd door zijn status als kampioen. Na de Belgische nederlaag besloot hij met zijn gezin naar Zwitserland te gaan en zich bij het verzet aan te sluiten. Namens de Belgische staatsveiligheid leidde hij een inlichtingennetwerk voor Londen.
In het voorjaar van 1945 kreeg hij van de Belgische regering de opdracht om de rest van de krijgsgevangenen te organiseren vóór hun terugkeer naar huis. Daartoe heropende hij twee hotels in de Haute Savoie: de eerste in Chamonix en de andere in Annecy. Deze hotels, die "Villages des Repatriés" zouden heten, zouden twee jaar lang open blijven en repatrianten huisvesten vóór hun terugkeer naar België.
In 1947 ontmoette hij Claudine (Claudine COINDEAU), die het jaar daarop zijn tweede vrouw werd. Zij bracht hem de liefde voor Tahiti bij. Twee openbaringen zouden zijn leven tekenen en zijn passies worden: Tahiti en het boeddhisme.
In de zomer van 1949 besloot Gérard, vergezeld door zijn twee kinderen (Hélène en Maurice), zich twee weken te voegen bij zijn zus Didy en haar man Mario LEWIS, die het seizoen doorbrachten in het dorp van de Olympique Club Calvi. In het dorp organiseerde hij activiteiten zoals duiken of volleybalwedstrijden om de leden van de Olympique Club bezig te houden, onder de verbaasde blik van de leider, een zekere Dimitry PHILIPPOFF. In die tijd ontkiemde het idee om een vakantieclub op te richten bij Gérard.
Op 11 februari 1950 kregen Tony Hatot, Jean Maubert en Caludine Blitz de opdracht de statuten van de vereniging Club Méditerranée in te dienen bij de Parijse politieprefectuur. Die zomer zou Alcudia op de Balearen hun eerste dorp worden. Het eerste van een lange lijst.
Judith BLITZ (Didy)
Gérard BLITZ heeft een zus die Judith heet. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog volgde ze haar vader Maurice BLITZ, die zijn toevlucht zocht in Annecy, waar hij een zwemclub oprichtte. Hij bracht zwemmers mee die deel zouden nemen aan dit avontuur. We ontmoeten Mario LEWIS, Tony HATOT, Lionel MARCU, Paul MORIHIEN en Dimitri PHILIPOFF. Bij de bevrijding trouwde Judith met Mario LEWIS. Ze kregen twee kinderen: Yves en Claire LEWIS.
Judith, die door iedereen Didy wordt genoemd, wordt een groot dorpsleidster van de Club Méditerranée.
Claire (Clarita) is tegenwoordig schilder. Via de volgende link kunt u haar werk bekijken:
Claire Lewis, Hedendaags Kunstenaar.
De wereld van yoga
In 1974 verliet Gérard Blitz de Club Méditerranée om zich volledig te wijden aan zijn passie, yoga. Hij sloot zich aan bij een groot meester, Krishnamacharya, in India. Hij had al de Zinal International Meetings opgericht, waar grote namen uit het moderne spirituele leven samenkwamen om zoekers naar de waarheid te dienen.
Gérard BLITZ overleed op 3 maart 1990 in het Cochinziekenhuis in Parijs.
Prachtig portret van Gérard. Dank u wel. Zijn regiment heette "De Eerste Gids", het ruiterregiment van de Koningin. Het bestond uit de zonen van de Belgische adel. Wanneer er niet genoeg leden waren om een regiment te vormen, werd het aangevuld met "gewone mensen" die geweldige atleten waren. Dit was het geval voor Gérard en zijn vriend (mijn vader) Léon Mortaigne (beiden uitstekende ruiters), die hem in 1950 als Trafis naar Alcudia volgden.
Ik ontmoette Gérard in 1964 in Club Med in St. Moritz, en ook Paul Emile Victor, met wie ik samen met Jean Christophe ontbeet. Het was gezellig, met een bouillabaisse aan de voet van het Mortoraschmassief.
Hallo allemaal,
Gérards vader was inderdaad dol op water. Ik zag hem zwemmen in 1949 in de haven van Antwerpen... in de winter... met mijn vader, bij wie hij volgens mij een deel van zijn studie had gedaan.
Samen hadden ze de toekomst van Club Med besproken.
Wie het idee in het begin had, weet ik niet, maar mijn vader droeg bij aan de financiering omdat hij wat "kiezels" tot zijn beschikking had...
Ik herinner me Didy op Corfu nog heel goed, kort na de opening, en Gérard natuurlijk, ook al was ik nog klein, ik herinner me de grote tafels tijdens de lunch met een overvloed aan verse producten en de zee, de kaki tenten die van het leger waren teruggevonden.
Ik sliep op veldbedden in de cheetatent, gemarkeerd met wit.
Er was een kleine dansvloer, een klein orkest, alles was heel basic, maar wat een sfeer en we zongen "Adam en Eva in het paradijs, liepen als goede vrienden... zonder shirt, zonder broek..."
Wat een prachtige herinneringen en ik ben sindsdien nooit meer gestopt met naar de club te gaan...