Moorea
Locatie: Polynesië
Soort dorp: Farés en daarna bungalows vanaf 1985
Datum van opening: 1962
Jaar van sluiting: 2001
Voor de volledigheid: na de opening van het dorp Puna'auia in 1955 had de Club enigszins haar interesse in de bestemming verloren en gaf ze de voorkeur aan meer "mediterrane" bestemmingen. Het herbouwen van een dorp aan de andere kant van de wereld is duur en, zo denken de mensen in Parijs, niet rendabel.
Het klopt dat het gebruik van vliegtuigen voor intercontinentale reizen destijds nog niet gedemocratiseerd was. De enige manier om lange afstanden te bereiken was nog steeds de boot, en Tahiti lag op een maand afstand van Parijs!
Maar alles veranderde begin jaren zestig. Met de ontwikkeling en de start van de democratisering van de eerste zogenaamde snelle, non-stop intercontinentale luchtverbindingen dankzij de Boeing 707, werd Tahiti vervolgens gemakkelijk bereikbaar vanuit Parijs.
Tegelijkertijd ziet Gérard BLITZ, de grote visionair die hij is, deze regio in de Stille Oceaan als een veelbelovende bestemming voor een grote toeristische ontwikkeling. De toekomst laat zien dat deze grote man gelijk had!
In 1961 slaagde Gérard Blitz erin de Club ervan te overtuigen een nieuw dorp te openen in Polynesië, met name in Moorea.
Het eiland was toen al bekend bij Club Méditerranée. Er werden bivakken vanuit Puna'auia georganiseerd.
Begin 1962 stuurde de Club Dominique LE BOURGEOIS van het onderzoeksbureau van de Club om het eiland te verkennen. Moorea lag destijds erg afgelegen en had geen geschoolde arbeidskrachten ter plaatse. Alles gebeurde en ging via Tahiti, een tocht van vijf uur per Tahitiaanse boot.
Met de hulp van Tamarri CADOUSTEAU reist hij over het eiland op zoek naar een locatie waar hij een dorp kan stichten.
Na veel moeilijkheden en zonder hulp uit Parijs, ondanks zijn smeekbeden om hulp, voltooide Dominique LE BOURGEOIS het werk net op tijd om de eerste 360 GM's te kunnen verwelkomen die per vliegtuig uit Parijs waren gestuurd, op 2 juni 1962.
In Moorea zijn er geen Polynesische hutten, maar paalwoningen, Farés genaamd. Elk heeft een douche en een wastafel. Een enorme luxe voor die tijd; de andere dorpen van de club (behalve de skigebieden) hebben dit allemaal niet.
Dominique Le Bourgeois was gedurende een deel van het eerste seizoen manager van het dorp.
Hoewel de eerste algemeen directeuren uit Europa kwamen, was het waarschijnlijker dat de Amerikaanse markt het succes zou aanjagen en ervoor zou zorgen dat het dorp vol zat.
Het dorp heette in de eerste Tridents niet Moorea, maar werd voorgesteld onder de meer commerciële en op verkoop gerichte naam Tahiti.
Mensen gaan erheen om te speervissen, duiken, diepzeevissen, picknicken op de Tapu motu, excursies te maken naar de eilanden van de archipel en 's avonds te genieten van de klanken van de Tamuré.
Windsurfen, waterskiën en tennis zijn ook sporten die, afhankelijk van het seizoen, worden aangeboden.
Je zult er ook een paar beroemdheden tegenkomen. Zanger Carlos is er een vaste klant. Diego Maradona speelde in 1986, vlak na het WK, waarin Argentinië wereldkampioen werd tegen Duitsland (3-2), een vriendschappelijke wedstrijd tegen AS Dragon op het voetbalveld van de club.
In 1984 werden grote werkzaamheden uitgevoerd, met uitbreiding en volledige renovatie van het dorp. Toen het dorp het volgende seizoen weer openging, besloeg het 7 hectare en waren de legendarische farés vervangen door 350 bungalows!!!
De reis:
In de jaren 60 werd de rechtstreekse vlucht Parijs-Papeete uitgevoerd met een Air France Boeing 707 of TAI DC8, met tussenstops in Montreal en Los Angeles. De eindbestemming van Tahiti FAA naar het dorp Moorea werd per watervliegtuig bereikt.
Toen de Boeing 747 in gebruik werd genomen, bleef alleen de tussenstop in Los Angeles over.
Luchthaven Temae op het eiland Moorea werd pas in 1967 geopend, zodat kleine vliegtuigen van Air Tahiti er konden landen.
Het dorp sloot in december 2001 met Lionel PIROTTE. Dat van Bora Bora, een paar jaar later in 2005, maakte een einde aan 50 jaar geschiedenis tussen de Club en Polynesië
Vandaag :
De club verliet de locatie in december 2001 omdat er geen overeenstemming werd bereikt over de verlenging van het huurcontract. Het
unieke aan het dorp is dat het op grond van een aantal Polynesische eigenaren ligt, en zij kunnen het niet eens worden over de hoogte van de huur die voor de betrokken grond moet worden vastgesteld.
In maart 2011 werd een brand, ontstaan door brandend afval, fataal en verwoestte een groot deel van de gemeenschappelijke ruimtes. Helaas zijn de overgebleven bungalows in de loop der jaren geleidelijk aan het slachtoffer geworden van sloop, vernietiging of kraak.
Uiteindelijk is de Polynesische overheid er in 2017 in geslaagd een deel van het land terug te kopen en het strand van Tiahura openbaar te maken.
Als u herinneringen hebt aan uw verblijf of aan de seizoenen die u op Moorea hebt doorgebracht, nodig ik u uit om uw ervaringen te delen in de daarvoor bestemde ruimte onderaan deze pagina, onder de sectie video's.
Video's
Club Med Moorea, Commercieel
Fragment uit Vakantie op Moorea 1983
Club Med Moorea 1989
Club Med Moorea 1987
Guy Bernardin Fotocompilatie (La Truffe)
Vakantiefilm – met Pierre Hermet, dorpshoofd
Moorea was, en is waarschijnlijk nog steeds, een betovering!! Seizoen 81 met pH.Raison! Resp. excursies, kon door Polynesië reizen!! Gebrandmerkt met een heet ijzer door de Tahitiaanse mana en de Himénés!!! Zoveel vrienden vertrokken daar, maar soms ook gevonden!!! Aïta pea pea!!!
Zoveel herinneringen, mijn laatste seizoen bij de club in 1990
Zomerbar winter 82 zomer 83, nog 10 jaar in Polynesië, wilde niet weg
Voor mij was het ook in 1990, CDV Dany Stabili. Het blijft onmiskenbaar een van mijn beste seizoenen. Eerst duiken, waterskiën, mijn eerste optredens op het podium en toen... ik was jong...
Bedankt voor deze pagina. Magisch Moorea. Een onbeschrijfelijk, onwerkelijk voorrecht.
René Hoffer op de Rupe Rupe Ranch van 1976 tot 1987 en sindsdien altijd op Tahiti.
rsa.tahiti@gmail.com
Facebook: renehoffer
Buitengewone herinneringen. Teddy Bear GO Bar in 93/94. Ik kan er niets meer over zeggen dan iedereen die in Moorea is geweest, zal zeggen en diep van binnen weten ze wat ik zou kunnen zeggen, hihihihihi.
Virginie in 93 GO duiken
Moorea, onvergetelijk in 1998-1999 / GO management assistentie.
Altijd in mijn hart. ❤️❤️
Ik had de kans om er in 2006 terug te keren voor een zakenreis.
En ik zal er zeker nog eens terugkomen.
Ik ben daar twee jaar geweest
Prachtige herinneringen aan ons verblijf in 1975 bij Club Med, 3 onvergetelijke weken met Nanar als dorpshoofd. We verbleven in bungalow 135. Ik heb de clubdocumentatie bewaard.
Club Med Moorea, 1978. Drie weken geluk en een leven vol herinneringen. Bezocht Fare Club (Air BnB) in 2022. De geschiedenis is bekend, maar de geest is onvoorstelbaar. Zo is het leven!
Duikarts Morrea 1977 78
Een onvergetelijke herinnering met Philippe Abraham als dorpshoofd, met wie ik in 1992 een seizoen in Cadaqués had doorgebracht, waar hij net was benoemd tot hoofd sport en ik landsport.
Een onvergetelijke herinnering ook in de schilderijengalerij van Ravelo, waar ik Vick ontmoette, een voormalig dorpshoofd, die me de beroemde Thaise mai liet zien, wat mijn terugkeer naar het clubdorp erg moeilijk maakte, haha.
Een onvergetelijke herinnering aan een verblijf in Club Med in 73 of 74, waar we verbleven tijdens de opnames van de tv-serie Paul Gauguin... volgens de vriendelijke kostuumontwerpster "een droomverblijf overdag, maar 's nachts een kafkaëske sfeer door de hagedissen die 's nachts rond de stations renden..." ze vond er zelfs een paar in haar kostuumbroek in Parijs!! De zonsondergangen met muziek op zee... de vriendelijkheid van de Tahitianen die ananas uitdeelden langs het weggetje waar ik fietste... kortom, geluk...💓
Ik ging in 1999 naar Moorea. Ik was echt down en huilde toen ik in het vliegtuig stapte. Twee weken later had ik me verzoend met het leven. Ik hield van de landschappen van het eiland en de unieke sfeer van het dorp. Velen van ons reisden alleen – stellen gingen naar Bora Bora. Ik nam het kleine vliegtuigje vanuit Papeete met twee jongens en een meisje. De Fab Four. Wat een prachtige herinneringen! We zongen en dansten elke avond "la bonne franquette"...
Een fantastisch verblijf om het jaar 2000 te vieren.
Ik keerde in 2004 terug naar Polynesië, naar Moorea, en ik was erg verdrietig om de club verlaten te zien. Ik aarzel om een derde keer terug te komen uit angst teleurgesteld te worden.
Ik herinner me die week nog hoe geluk en sereniteit de hele club vulden.
Ik was in 1969 bij de Club – ik denk maart-september – een ander leven! Iemand anders?
1968, drie weken in juli. Toen was ik 9 jaar oud. In mijn eerste week viel ik lelijk tijdens het hardlopen langs de oever van Motu Fareone. Vandaag de dag ben ik nog steeds erg trots op de littekens die ik op mijn huid heb.
Roberto, Triëst, Italië
DUIKARTS in de winter van 1979-1980. Ik
behaalde mijn duikniveau 4 na een seizoen in Playa Blanca (Mexico) – winter 1978-1979.
Voordat ik vertrok, kon ik Rangiroa, Huahine en Bora-Bora bezoeken;
wat een genot.
Ik had graag contact opgenomen met een voormalige duikinstructeur genaamd VINCENT – die ik in Playa Blanca had ontmoet. Een heel aardige man.
Bedankt voor deze prachtige reportages over een uitzonderlijke periode van optimisme. Ik heb 6 jaar in Moorea gewoond, van '81 tot '87. We hadden geluk. We bezochten de Sunday Club Med met familie en vrienden en uw video's brengen ons precies terug naar die nostalgische sferen van onze herinneringen. Velen missen de tijd van de Club Med in Moorea en wilden er graag naar terugkeren, maar de sluiting heeft meer dan één persoon van streek gemaakt... Uw website doet veel goeds voor de ouderen die herinneringen herontdekken die ze dachten volledig vergeten te zijn... Maururu
Georges
Vrijwilliger Technische Assistentie in 1989-1990, ik maakte twee reizen naar de club en bleef 3 maanden in Moorea
Ik werkte bij de Club Med in Moorea, ik was slager, wat een mooie herinneringen.
Ik ging er in 2023 met mijn vrouw terug en ik had een steek in mijn hart toen ik zag dat alles in puin lag, maar eigenlijk alleen maar hele goede herinneringen.
Minder Tahitiaans, altijd zo aardig.