Sinds het begin zijn veel dorpen in de vele drietanden terug te vinden. Sommige dorpen hebben hun stempel gedrukt op de geschiedenis van Club Méditerranée. Alcudia, Golfo di Baratti, Montenegro en Marina di Campo waren beroemd omdat ze tot de beginjaren behoorden. Denk ook aan Leysin, Fort Royal, Al Hoceima, Assinie en Bear Valley in de VS, die de eerste vestigingen waren (het eerste sneeuwdorp, het eerste Marokkaanse dorp, het eerste op de Antillen...). Door de tijd en de geschiedenis heen zijn ze om verschillende redenen uit de catalogus verdwenen (aflopende concessies, branden of sluitingen vanwege verlies van winstgevendheid).
Tegenwoordig vinden we sommige van deze oude dorpen terug onder andere namen, zoals Porto Petro, Magic Haïti (Lookéa), Les Restanques (Pierre & Vacances), Les Ménuires en Les Bergers (MMV), of ze zijn getransformeerd (Belvédère en Mont Blanc de Leysin zijn een internationale luxehotelschool geworden, Dieulefit een bejaardentehuis, Pompadour is gekocht door een Libanees om er een eersteklas manege van te maken). Met andere woorden, het is een tweede leven voor hen.
Andere dorpen hebben minder geluk gehad. Deze dorpen, waarvan je zou kunnen zeggen dat ze door iedereen verlaten zijn bij gebrek aan eerlijke kopers, sterven langzaam weg in de vergetelheid onder vegetatie, braamstruiken, graffiti en allerlei andere beschadigingen, terwijl ze een paar jaar geleden nog legendarische dorpen waren. Denk aan Ipsos, Corfu, Malabata, Caprera... de lijst is lang, de foto's die circuleren zijn schrijnend.
Maar misschien bent u vergeten, of weet u het niet, dat sommige steden of wintersportplaatsen Club Méditerranée-dorpen hebben gehad.
Iedereen kent natuurlijk Tignes Val Claret, maar het eerste dorp in Tignes heette Super Tignes. Er was ook een dorp in Val d'Isère dat niets te maken heeft met het uiterlijk van het dorp dat we vandaag de dag kennen.
In Serre Chevalier ligt het huidige dorp in een plaatsje genaamd Le Bez, maar het oorspronkelijke dorp werd gebouwd in Le Monetier. Afhankelijk van de drietanden verscheen het onder de namen Altitude, Le Monetier of Serre Chevalier. Het was het eerste sneeuwdorp van de club dat in Frankrijk werd geopend. Dat was in 1957. Vandaag de dag bestaat Altitude nog steeds en is het gemakkelijk te herkennen. De exploitant is de ondernemingsraad van EDF.
Wat kunnen we ook zeggen over het Manial Paleis in Caïro, Caesarea in Israël, Paléo in Griekenland, Hawaï, het dorp Réunion en de honderd andere dorpen die sommigen kennen, anderen vergeten zijn en die de geschiedenis van de club hebben gevormd?
Voor mijn Parijse vrienden: de club had ook het clubhuis aan de rue Thérèse, geopend op 1 februari 1957, en een hotel geopend in de jaren 70 in Neuilly-sur-Seine, tussen Porte Maillot en La Défense (58 Avenue Victor Hugo). Dit hotel is nu het Marriot Neuilly.
Deze dorpen hebben ook de geschiedenis van Club Méditerranée geschreven. Op de dorpspagina van de website kunt u ze nog even herbeleven.
DE huidige CLUB (Chinees, ik weet het...) zou een dorp (luxe) moeten heropenen zoals in de goede oude tijd voor ons 60/70-jarigen... nostalgie nostalgie... EEN DORP DE CLUB MED 50... dat zou zo cool zijn Ik vind de Club niet meer leuk omdat het een luxe zomerkamp is geworden voor verwende kinderen
Hallo,
Als voormalig "GO" en NOG STEEDS een "GO" in hart en nieren, ben ik op zoek naar een adres waar ik met name twee of drie witte katoenen bermuda's, oude "GO"-outfits...
L'Did kan krijgen.
Goedenavond, voormalig GO van de jaren 70, vandaag de dag heeft niets meer te maken met de oude dorpen. Ik betreur het verdwijnen van al deze dorpen. Ik heb jarenlang clublid geweest en huil bij het zien hiervan. Ik denk aan mijn eerste dorp in Cadaques (Spanje), in Palinuro, Donoratico, en mijn laatste dorp/hotel, de Charleston in Leysin (Zwitserland). Het was een echt GO-leven, niet vandaag de dag zoals J. Pierre Batard, voormalig CDV, zegt.
Hallo jij – Ik ook ex GO –
Mijn eerste dorp = Monetier-les-bains met wijlen G. Roussel,
daarna de Restantes, met S. Gorsse (animator van G. Colard),
daarna terug naar Monétier, weer met S. Gorsse,
daarna Corfou Ipsos met P. Baquéri (ik weet de schrijfwijze van zijn naam niet en Puce voor animatie),
daarna Vald'Isère met wijlen JP Batard en nog steeds animator van Puce
en daar stopte ik, om acteur te worden in Zwitserland.
Zo, vriend GO - Prachtige herinneringen en veel spijt van wat deze clubs zijn geworden (Corfu in het bijzonder, een ramp) - Ik werd GM om weer eens leuke tijden te beleven, maar ik stopte ook, de sfeer was er niet meer - Na Cadaqués, Kroatië, Tunesië, dorpshoofden zien mopperen omdat "Parijs" hen niet meer de aandacht gaf die ze verdienden, dat de GO's niet meer genoten van hun werk zoals wij, uren zonder te tellen en met plezier, omdat de GM's steeds veeleisender werden, vrienden respectloos tegenover het geleverde werk en de GO-teams, het was erg slecht voor het moreel en ook voor veel geld en dus; ben ik helemaal niet meer teruggekomen en heb ik andere clubs gevonden, goedkoper en net zo goed, met animatieteams die net zo goed zijn als die van de CM
Zo, je weet alles en degenen die mijn commentaar lezen, zullen zich daar misschien wel bevinden.
Zorg goed voor elkaar allemaal en vergeet nooit om plezier te hebben, waar je ook op vakantie gaat, dat is het geheim van een geweldige tijd.
Jef
Monnetier les Bains, dorpshoofd Gérard Roussel. Ik heb daar een seizoen aan de bar gezeten...
Het is lang geleden...
HURP GO
Ik ben het met je eens, ik ontdekte de Club in 1976 in Al Hoceima.
Ik ga er nog steeds heen, maar zelden en meer uit atavisme dan uit smaak...
Ik zou graag het exacte adres willen weten van de locatie van de Montalivet Club Med, waar ik als kind in de jaren 68-70 een onvergetelijke vakantie heb doorgebracht
Voormalig GO van de jaren 60/70, alleen spijt van het verdwijnen van veel dorpen, een zeer goede herinnering aan mijn eerste dorp "les restanques" aan de rand van Saint-Tropez, en mijn laatste Leysin (Charleston) met de memorabele J.P. BATARD en daarna anderen (Villars, ST.Moritz, Cadaquès, Djerba la douce, Agadir …….etc.
Kind van de miniclub, op meerdere vakanties in Pompadour, Villars, Chamonix, Marbella (San Miguel), Al Hoceima en vele andere.
De toename van het bereik ging gepaard met de onvermijdelijke soberheid van de sfeer.
En de onmogelijkheid voor de teams om de spontaniteit van een grap of situationele grap te laten spreken ten gunste van een feestelijke en uitzinnige sfeer. Geen vrije dagen destijds: alle GO's draaiden "op volle toeren".
Vandaag de dag, angst voor een misplaatste grap die onmiddellijk zou ontaarden in kritiek van klanten die teruggestuurd werden naar Parijs en die onmiddellijk zou neerkomen op de CDV of het team met verlies en een crash.
We blijven nu politiek correct met een hypocriet feestelijke sfeer.
Toch ga ik er vandaag weer heen (zolang ik kan binnen mijn mogelijkheden, maar dat zal niet lang duren) voor de kwaliteit van de service en de zekerheid van een grotendeels beheerste organisatie. En een beetje uit nostalgie...
Tegenwoordig gaan veel algemeen directeuren erheen als boegbeeld, uit behoefte aan erkenning van de omgeving, maar niet meer echt uit liefde voor sport en gemeenschapsfeesten... zonder filters...
Hopen op een huttendorp? Het is moeilijk te geloven, het topmanagement zou te bang zijn dat het imago beschadigd zou raken, terwijl het integendeel in stand zou worden gehouden, in deze wereld op zoek naar nostalgie...