…Voor de start

1935 De Witte Beer

We zouden kunnen zeggen dat de geschiedenis van Club Méditerranée zijn oorsprong vindt in het midden van de jaren 30, aan het begin van het Volksfront van 1936. Op 7 juni 1936 werden de Akkoorden van Matignon ondertekend door werkgevers, vakbonden en de nieuwe regering van Léon BLUM. Deze akkoorden legden een aantal sociale voordelen vast, zoals het beroemde betaalde verlof dat op 20 juni 1936 inging en werd vastgesteld op twee weken.

In 1935, een jaar vóór de invoering van betaalde vakantie, opende Dimitri PHILIPPOFF (een Wit-Rus), lid van het Russische waterpoloteam, een soort sportclub in Scudo (Route des Sanguinaires bij Ajaccio) die meer leek op een camping, bar en restaurant dan op een echt dorp. Deze club heette "Ours Blanc", de naam die aan het Russische waterpoloteam werd gegeven. Voor een verblijf van een maand bood men een 'all-inclusive' pakket aan ontspanning en sportactiviteiten in een prachtige omgeving. De toegangsprijs: destijds 500 frank!!!

In het eerste jaar van haar bestaan ​​verwelkomde de White Bear 70 mensen. Deze mensen (mannen en vrouwen) kwamen om te "uitrusten" en sportieve activiteiten te beoefenen in een ontspannen en niet-competitieve sfeer. Het dagprogramma is eenvoudig. Na het ontbijt warmen de leden op met wat fysieke oefeningen (tegenwoordig zouden we dit fitness, buikspieren, bilspieren of spierversteviging noemen) voordat ze het diepe blauwe water induiken om een ​​paar baantjes te trekken. Na de lunch is het weer tijd om te gaan zwemmen. Sommige leden nemen wel drie keer per dag een bad.

Tot de oorlogsverklaring in 1939 werden er andere bouwwerken gebaseerd op het concept van de Witte Beer opgericht, met name aan de Côte d'Azur in La Napoule en Les Issambres. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog maakte een einde aan dit avontuur.

1948 Een gelukkige groep vrienden

In 1948 stelde Paul MORIHIEN, een goede vriend van Colette en Jean MARAIS en persoonlijk secretaris van Jean COCTEAU, Lionel MARCU voor aan Dimitri PHILIPPOFF en Édith FILIPACCHI. Edith was de echtgenote van Henri FILIPACCHI, oprichter van de afdeling 'Le Livre de Poche' in Hachette. In Calvi, op het grondgebied van Édith, richtten ze de Olympic Games Club op, verwijzend naar de Olympische Spelen in Londen. Het doel was simpel: het concept van de ijsbeer nieuw leven inblazen en verbeteren.

Het jaar daarop werd de Olympic Games Club omgedoopt tot Olympic Club. Het concept bleef behouden. Mario Lewis, een goede vriend van Lionel Marcu, kwam erbij om de bar en het entertainment te beheren. Mario Lewis was de echtgenoot van Judith Blit, de zus van Gérard. In augustus 1949 kwam Gérard Blitz er 15 dagen vakantie vieren met zijn kinderen. Uit dit verblijf ontstond het concept van Club Méditerranée.

Op 11 februari 1950 werden de statuten van de vzw Club Méditerranée gedeponeerd bij de Parijse politieprefectuur. Het beoogde doel was om de smaak voor het buitenleven en de beoefening van lichamelijke opvoeding en sport te ontwikkelen. Omdat Gérard BLITZ de Belgische nationaliteit had, werd Tony HATOT op de statuten vermeld als naamdrager van de vereniging. De gekozen locatie voor het eerste dorp was een dennenbos nabij Alcudia, een klein vissersdorpje dat ergens verloren lag aan de westkust van het eiland Palma de Mallorca.

Amper een maand later, op 17 maart 1950, werden de statuten van de Magic Village Club (gewijzigd op 7 april 1950) gedeponeerd bij hetzelfde politiebureau. Deze vakantieclub, opgericht en gelanceerd door Paul MORIHIEN, met de hulp van het echtpaar Hélène en Pierre LAZAREFF en Mario LEWIS, richtte zich specifiek op de lezers van het tijdschrift Elle. De Magic Village Club opende twee dorpen. Het eerste in Tirol aan de Plansee, aan een meer, het tweede op Sicilië, op een uitzonderlijke locatie met uitzicht op de stad Cefalù en zijn beroemde rots.

Deze vriendengroep (Dimitri PHILIPPOFF, Paul MORIHIEN, Tony HATOT, Mario LEWIS en Lionel MARCU) ontmoette elkaar aan de rand van het zwembad. Het waren allemaal topzwemmers en zwemkampioenen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoetten ze elkaar bij de beroemde SCUF (Sporting Club Universitaire de France) in Parijs. Hun vriendschappen ontwikkelden zich, hun vriendennetwerk groeide geleidelijk, en toen ze na de oorlog allebei een omscholing volgden, bleven ze samenwerken.